praegestio

prae-gestio, īre, sich überaus (ausgelassen) freuen, m. Infin., praegestit animus iam videre primum lautos iuvenes, deinde fortes viros, Cic. Cael. 67: dum aliquid cupiens animus praegestit apisci, Catull. 64, 145: iuvenca in udo ludere cum vitulis salicto praegestiens, Hor. carm. 2, 5, 7 sqq.